مقاله: این چه شمعی است که دلها همه پروانۀ اوست؟

سلام! یه نیمچه مقاله بخونیم از بلیچرریپورتس. ما که ماکس تاول Max Towle چه این مقاله رو میذاشت چه نمی ذاشت دیوانه وار عاشق بهترین تیم دنیا بودیم! این مقاله فقط می تونه بهونه ای باشه برای ما که دوباره به هوادارای متحد چنین تیمی بودن ببالیم...
بعد از خوندن این مقاله (که البته به نظر من خیلی قوی نیست - مثل اکثر مقالات بلیچر ریپورتس، چون نویسنده هاش جوونن همه)، شما هم بگید چه چیزی توی یونایتد شما رو اینجوری عاشق و واله کرده؟!
چی دیدید توی این یونایتد که اینجوری دل دادید بهش دست از سرش بر نمی دارید؟

مقالۀ اختصاصی بلیچرریپورتس

ده دلیل-چرا هواداران از گوشه گوشۀ دنیا اینگونه به دام عشق یونایتد می افتند؟

تقریبا همه منچستریونایتد را به عنوان یکی از بهترین (اگر نگوییم بهترین) تیمهای فوتبال جهان می شناسند.

قلمرو هواداران باشگاه در کل گسترۀ این کرۀ خاکی گسترش پیدا کرده و برند باشگاه بلافاصله در ذهنها تداعی کنندۀ واژۀ "موفقیت" می شود و همه این واژه را مترادف نام باشگاه می دانند.

ولی چرا اینگونه شده؟ چرا این همه هوادار در سراسر جهان اینگونه به دام عشق شیاطین سرخ افتاده اند؟

ده دلیل از دلایل بی شمار این عشق بی حد و مرز را در ادامۀ مطلب بخوانید.

حس وحدت - حس از یک جامعه و قلمرو بودن
اینگونه پیروی، خیلی ماورایی تر از مفهموم "پیروی از رهبر و فرمانده" ست (مترجم: Follow The Leader نمی دونم دقیقا چیه! ولی یه فیلم سال 1944 هست به همین نام، جنیفر لوپـ ـز هم یه آهنگ داره به همین نام، کلا تا همه اینا رو آدم نبینه نمی تونه دقیق نظر بده منظور نویسنده چی بوده).
قطعا تمامی هوادارای فوتبال تصدیق می کنن که در هواداری از یک باشگاه فوتبال، همین حس "از یک جامعه متحد بودن و تلاش کردن برای ارتقای این جامعه" حسی عالیه.
وقتی که یونایتد می بره، همۀ طرفدارا با هم جشن می گیرن، وقتی که تیم میبازه، همه با هم غصه می خورن. و به همین دلیله که اسم این باشگاه شده منچستر "یونایتد".

بازگشتهای دراماتیک
هیچ باشگاهی در جهان تا به این اندازه و مانند منچستریونایتد مترادف و تداعی کنندۀ مفهوم بازگشتهای دراماتیک و دیرهنگام نیست.
برای سند این حرف خیلی لازم نیست به عقب برگردید. همین برد اخیر برابر ساوتمپتون رو نگاه کنید. تنها پنج دقیقه از زمان بازی باقی مونده بود و مردان سرالکس فرگوسن شکست 2-1 رو با پیروزی دراماتیک 3-2 عوض کردن.
قطعا برای هوادارای تیمهای مخالف اقرار کردن به این قدرت یونایتد عذاب آور خواهد بود.
همین نیروی یونایتد در بازگشتهای دراماتیک بود که باعث جاودانی شدن نقل قول کلیو تیلدسلی Clive Tyldesley در دقیقۀ 90 و ثانیۀ 36 بازی فینال سال 99 برابر بایرن شد: "آیا منچستریونایتد می تونه گل بزنه؟ منچستریونایتد همیشه می تونه گل بزنه"

سرالکس فرگوسن
بسیاری از هوادارای یونایتد دربارۀ زندگی بدون سرالکس فرگوسن نمی توانند حتی فکر بکنند.
تازه بسیاری از هوادارا هم، من جمله خود من، زمانی که این مرد اسکاتلندی هدایت باشگاه رو بر عهده گرفت هنوز حتی متولد نشده بودیم!!
(مترجم: همه عمر برنــدارم      سر از این خمار مستی
            که"هنوز من نبودم"     که تو در دلم نشستی
            تو نه مثل رایکاردی      نــــه مثـــل گــواردیــــلا
           دگران روند و آیند و        تو همچنان که هستی )
میراثی که او از خود در باشگاه به جا میذاره انکار ناپذیره، موفقیتهای این مرد باور ناپذیره. تنها از زمانی که در یونایتد بوده، 12 لیگ برتر برده، 5 بار اف ای کاپ رو برده و دو بار لیگ قهرمانان رو.
به سادگی قابل استنباطه که بدون شک او بزرگترین سرمربی تاریخه.

تعهد به جوانان باشگاه
در طی این سالها، جوانانی که از خود سیستم جوانان باشگاه قد کشیدن و قد علم کردن، در موفقیتهای تیم سهم عمده ای را داشتن.
سرالکس هیچ وقت از دادن فرصت به جوانترها در تیمهاش واهمه نداشته، و همواره اعتمادش را به استعدادهای بالقوه در طول این سالها نشون داده.
در این بین هم هیچ مثالی بهتر از کلاس سال 92 نمی شه پیدا کرد. نسلی که شامل بازیکنایی مثل پل اسکولز، دیوید بکام و گری نویل بود.
جوانانی که (برخلاف اظهارات هنسن لیورپولی!) نشون دادن که حتی با بچه ها هم میشه جام برد.

نسل بر و بچه های بازبی
شاید برای اولین بار، فاجعۀ هوایی مونیخ سال 1958 بود که منچستریونایتد رو به بهترین باشگاه در انگلیس ارتقا داد. داستان این تراژدی و به خطر افتادن زندگی 23 بازیکنی که از آنها به عنوان آینده دار ترین نسل فوتبال آن زمان یاد میشد، باعث شد که توجهات قلبی در کشور به سمت باشگاه جلب شود.
بر و بچه های بازبی تا جایی که باشگاهی به نام منچستریونایتد وجود داره، هیچ وقت فراموش نخواهند شد، و در دهه های آتی هم داستان تراژدی این نسل، انگیزه بخش و محرک هواداران نسل جدید باشگاه خواهد بود.
باشگاه پس از این فاجعه جنگید و زنده ماند و به سرعت خودش رو جمع و جور کرد، و دنباله ای از موفقیتهایی را کسب کرد که کمتر تیمی در تاریخ فوتبال رو می شه از این نظر با یونایتد مقایسه کرد.

ثبات
هر هواداری دوست داره ببینه که تیمش میبره، و در مورد هوادارای یونایتد این اتفاق و این حس بردن با تداوم بیشتری نسبت به اکثر باشگاههای دیگه طی چند سال اخیر ارضا شده.
خیلی کم و به ندرت پیش اومده که شیاطین سرخ جدول لیگ رو خارج از دو تیم اول به پایان برسونن، این پایداری و ثبات تیم مثال زدنیه.
از زمان تأسیس لیگ برتر در سال 1992، باشگاه 12 جام خارق العاده رو با پیروزی کسب کرده.
برای تیم سرالکس فرگوسن، بردن به یک عادت تبدیل شده.
                                          
خریدهای گران قیمت
علی رغم اینکه در سالهای اخیر منچسترسیتی و چلسی گوی سبقت رو از یونایتد در خریدهای گرونقیمت ربودن، ولی هنوز هم شیاطین سرخ از خرید ستاره ها ترس و واهمه ای ندارن.
همین تابستون گذشته باشگاه 40 میلیون پوند خرج کرد که 24 میلیون پوندش سرمایه گذاری برای خرید یک مهاجم در کلاس جهانی به نام روبین ون پرسی بود.
علی رغم وضعیت متزلزل مالی مالکین باشگاه، یعنی گلیزرها، هر فصل اعتبار لازم برای خرج کردن حاضر و آماده بوده است.
همین توان بالای خرید باشگاهه که موجب شده یونایتد در هر پنجرۀ نقل و انتقالات به هر بازیکنی که زیر این آسمون خدا داره بازی می کنه مرتبط بشه توسط رسانه ها.

اولدترافورد
بزرگترین ورزشگاه در لیگ برتر و تالار مملو از سر و صدا در روزهای مسابقه! اولدترافورد قطعا شایستگی ورزشگاه خانگی بهترین تیم دنیا بودن رو داره.
زیارت اولدترافورد یکی از واجبات هر هوادار یونایتد در طول زندگیشه، و به عنوان تجربۀ شخصی می گم که واقعا زیارتگاهیه که ارزش این خرج کردن رو برای تماشا داره.

لیگ برتر
این اتفاقی نیست که بهترین تیم دنیا، داره در بهترین لیگ دنیا فوتبال بازی می کنه!
اگرچه شاید اعتراضاتی در مورد بهترین لیگ بودن لیگ برتر در بین لیگهای اروپایی وجود داشته باشه، ولی هیجان و شور و حرارت و عظمتی که درلیگ برتر هست رو نمی شه انکار کرد.
بی دلیل نیست که هر تیم بزرگی در انگلیس، خودش رو رقیب منچستریونایتد قلمداد می کنه. نه فقط از روی حسادت (نسبت به یونایتد) بلکه به این دلیل که می خوان اونا هم در سطح اول کشور انگلیس قرار بگیرن.
و چنین رقابت جذابی توی EPL وجود داره ( وهمین رقابت جذاب موجب جذب بیشتر هوادارا می شه)

1999
دلیل داره که من این یه مورد رو نگه داشتم آخر.
به راحتی می شد این یه مورد رو هم توی مورد بازگشتهای دراماتیک گنجوند، ولی انقدر تأثیر و اهمیت این یک مورد روی تاریخ باشگاه زیاد بوده که شایستۀ عنوان شدن در یک دلیل جداگانه هست.
در یک جمله بگم؟ یونایتد در بزرگترین و مهمترین مسابقۀ فوتبال 1-0 عقبه و بازی وارد وقتهای تلف شده میشه، دو گل در سه دقیقه موجب می شه تیم و بازیکنا به خواسته های قلبیشون برسن.
"باورم نمی شه، باورم نمیشه، فوتبال لعنتی!!"