تاریخچۀ بازی های رسمی بین مچستریونایتد و بارسلونا

تاریخچۀ بازیهای بین منچستریونایتد و بارسلونا

سلام! فارغ از هرگونه کل کل و صرفا به دلیل مرور خاطرات فوتبالی (تلخ یا شیرین) و  بیان یه تاریخچه از بازیهای بین بارسا و یونایتد تو اروپا، مقالۀ زیر رو که سایت بلیچر ریپورت گذاشته اینجا قرار می دیم. درخواست هم داشتیم ها! الکی نمیذاریم این تاریخچه رو! لازمه ذکر کنم که سایت بلیچر ریپورت، این مقاله رو به مناسبت فینال پارسال لیگ قهرمانان بین یونایتد و بارسا گذاشت برا همین این فینال توش نیست:

 

جام برندگان کاپهای اروپا - مرحلۀ یک چهارم نهایی
هفتم مارچ 1984 - بازی رفت در نو کمپ

تماشاگر: 70000 نفر

بارسلونا 2-0 منچستریونایتد

در سال 1983 بارسا و یونایتد تقریبا فصلی مشابه یکدیگر را سپری کرده بودند: یونایتد در لیگ سوم شده بود و در حالی که بارسا چهارم شده بود. و هر دو تیم کاپهای محلی را برده بودند، اف ای کاپ و کوپا دل ری. بنابراین هر دو تیم در فصل 1983/84به این مسابقات جام برندگان کاپهای اروپا که اکنون برچیده شده است، وارد شدند.

هر دو تیم از مراحل پایینی تورنومنت حریفان را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشتند و بالا آمدند تا در مرحلۀ یک چهارم نهایی به هم رسیدند: بارسلونا از حضور بهترین بازیکن آن زمان فوتبال (به زعم برخی) یعنی دیگو مارادونا سود می برد و یونایتد نیز یک جوان ولزی به نام مارک هیوز را در اختیار داشت (که تنها دو سال بعد به بارسا پیوست).

بارسا تیمی بود که همه فکر می کردند صعود کند، نبودند افراد زیادی که دربرابر قدرت این تیم پرستاره و مرصع نشان (جواهر نشان) و صعودش مجادله کنند. در حالی که یونایتد تنها به کاپیتان ماروِل خود (کاپیتانِ شگفت انگیز - لقب رابسون) یعنی برایان رابسون در میانۀ میدان تکیه داشتند.

بازی رفت در نوکمپ بود. و همه چیز مطابق سناریوی فیلمنامه پیش رفت. بارسا به وضوح در آن شب بر بازی سوار بود و خیلی به یونایتد اجازۀ کار نداد. و با عنایت به گل به خودی گرائیم هوگ Graeme Hogg و نیز گل زیبای از راه دور روجو Rojo بازی را 2-0 پیروز شدند. یونایتد هنوز در بازی بعدی شانس برای صعود داشت، ولی بارسا در این بازی به اندازۀ کافی برای صعود خوب و عالی نشان داد.

---

---

جام برندگان کاپهای اروپا - مرحلۀ یک چهارم نهایی
بیست و یکم مارچ 1984 - بازی برگشت در اولدترافورد

تماشاگر: 58574 نفر

منچستریونایتد 3-0 بارسلونا

 

این اولین بازی مارادونا در خاک انگلیس بود. هواداران برای دیدن سوپراستار ها به اولدترافورد هجوم آورده بودند و به اندازۀ باریکه ریسمانی امید داشند که یونایتد بتواند شکست دور رفت را جبران کند.

آن شب شبی بود که هوادارن سن و سال دارتر یونایتد هیچگاه فراموش نخواهند کرد. با تکیه بر نبوغ برایان رابسون، منچستر یونایتد 3-0 غولهای اسپانیایی را در هم کوبید و با راهیابی به مرحلۀ نیمه نهایی همه را شگفت زده کرد.

هد شیرجه ای رابسون در نیمۀ اول، به مردان انگلیسی آن عنصر کاهش فشاری را که شدیدا به آن نیاز داشتند هدیه کرد. رابسون در اوایل نیمۀ دوم نیز گل پراهمیت دوم  یونایتد را نیز به ثمر رساند و در حالی که اکنون جو کاملا به سود آنها بود، یونایتد با گل فرانک استپلتون Frank Stapleton، بازگشت رؤیایی را کامل کرد.

---

---

جام برندگان کاپهای اروپا - فینال

پانزدهم می 1991 - ورزشگاه فاینورد

تماشاگر: 50000 نفر

بارسلونا 1-2 منچستریونایتد

 

یک بار دیگر این دو تیم در جام برندگان کاپها رو در روی یکدیگر قرار گرفتند. باز هم یونایتد بود که پیروز بیرون آمد. با این تفاوت که این بازی فینال بود.

این سال اولین سالی بود که پس از حادثۀ هیزیل (Heysel Stadium Disaster) به تیمهای انگلیسی اجازۀ بازی در جامهای اروپایی داده شد. و از آخرین باری که تیمهای انگلیسی اروپا را تحت سخره داشتند، زمان زیادی می گذشت. یونایتد هواداران بسیاری را باخود به نتردام هلند برد به این امید که افتخار را به انگلیس و به ویژه به ویترین خودشان که آن فصل را نسبتا ناموفق و در رتبۀ ششم به پایان رسانده بودن، بازگردانند.

در سوی دیگر، بارسلونا باز هم در اوج خود بودند. آنها به سلطۀ پنج سالۀ رئال مادرید در لالیگا پایان داده بودند و باز هم توانسته بودند که لالیگا را بدست بیاورند. و در سه سال آینده نیز در اوج فاتح لالیگا شدند. و سال بعد (از شکست برابر منچستر) نیز برای اولین بار توانستند جام اروپا (جام اصلی اروپا که امروزه لیگ قهرمانان است) را تصاحب کنند. خلاصه روی اوج بودند.

باز هم واضح بود که احتمال برنده شدن کدام تیم بیشتر است. ولی همانطور که 7 سال قبل نیز نشان داده شد، یونایتد قوی با انگیزه بازهم قلب بارسلونایی ها را شکستند و به درد آوردند. این بار این مارک هیوز بود که قهرمان بازی بود. او که تنها پنج سال قبل در ترکیب بارسلونا بود، تیم قبلی خود را شکار کرد و از پای درآورد. هر دو گلی را به ثمر رساند که جام را به یونایتد هدیه داد. رونالد کومان یکی از گلها را از روی ضربۀ آزاد جبران کرد، ولی بارسلونا در 5 دقیقۀ پایانی یک اخراجی داد، سپس یک گل تساویشان نیز که آفساید بود مردود اعلام شد، و یونایتد جام را بالای سر برد.

(مترجم: حادثۀ هیزیل در سال 1985 در فینال بین یوونتوس و لیورپول روی داد در بروسل بلژیک که تعدادی از هواداران لیورپول یک ساعت پس از شروع بازی، یکی از محافظای بین هوادارها رو سوراخ کردند به سمت هوادارای یوونتوس رفتند و نشستند. هوادارای یوونتوس هم برای ترس و جلوگیری از درگیری های احتمالی، به سمت یه دیوار رفتند و برخی روی اون و برخی زیرش نشستن... ناگهان دیوار فرو ریخت و 39 هوادار یوونتوس کشته شدند و 600 نفر نیز مصدوم شدند. به دنبال این ماجرا یوفا تمامی تیمهای انگلیسی را تا اطلاع ثانوی از حضور در اروپا اخراج کرد. که این محرومیت تا همین سال 91 پابرجا بود. خلاصه که چند تا دیوونۀ لیورپولی سنگی رو تو چاه انداختن که 6 سال چوبشو بقیه تیمهای انگلیس خوردن...)

---

---

لیگ قهرمانان
نوزدهم اکتبر 1994، مرحلۀ گروهی - ورزشگاه اولدترافورد

تماشاگر: 40064 نفر

منچستریونایتد 2-2 بارسلونا

 

این، اولین فصل لیگ قهرمانان در شکل و شمایل جدیدش بود و اولین بار بود که از مراحل گروهی استفاده شد. منچستر یونایتد و بارسلونا در اولین حضورشان در این شکل و شمایل لیگ قهرمانان با هم همگروه شدند و این رقابت و کل کلی که بین دو تیم جوانه زده بود، ادامه پیدا کرد.

قانون بازیکنان خارجی در فدراسیون انگلیس نیز در بحبوحۀ این بازی، اعلام کرد که از این پس بازیکنان ولز، اسکاتلند و ایرلند نیز در انگلیس بازیکن خارجی محسوب می شوند! که اعتراضات گستردۀ فرگوسن را به دنبال داشت که مجبور بود بازیکنان زیادی را در این راه قربانی کند، گاهی اشمایکل از ترکیب تیم بیرون می ماند، گاهی کانچلسکیس... دیگر امکان انتخاب همزمان امثال گیگز و لی شارپ و مارک هیوز و کانتونا و... وجود نداشت. در کل این قانون من در آوردی فدراسیون انگلیس، تا پنج سال پس از سال 91 کاری کرد که تیمهای انگلیسی نتوانند در لیگهای اروپایی به موقیت دست یابند.

در عوض بارسلونا تیمی به مراتب درنده تر را به میدان فرستاده بود با امثال هریستو استویچکوف معروف و روماریو که او نیز با انگیزه از جام جهانی که در تابستان با برزیل کسب کرده بود، به میادین میامد. ضمنا بارسا بازندۀ فینال سال قبل بودند، آنها 4-0 فینال قبلی را به میلان واگذار کرده بودند.

اولدترافورد مملو از جمعیت، یک شب عالی دیگر را از این دو تیم انتظار داشت، و آنها نیز جمعیت را ناامید نکردند. دوباره مارک هیوز بود که یونایتد را پیش انداخت، و سپس روماریو و باکرو Bakero، بازی را به سود بارسا پیش انداختند. بازی بین دو سو در جریان بود تا اینکه لی شارپ یک گل خارق العادۀ پشت پا به ثمر رساند که تضمین کرد بازی با تساوی به پایان می رسد. شیاطین سرخ همواره در برابر تیمهایی از بارسا که از نظر اسم و رسم از آنها سرتر بودند، با اعتماد به نفس خارق العاده بازی کرده اند و همیشه پایاپای آنها بازی کرده اند. با این حال در بازی برگشت اوضاع تغییر کرد.

سعی میکنم ویدئوی گل پشت پای لی شارپ رو گیر بیارم، هست توی اینترنت

---

---

لیگ قهرمانان
دوم نومبر 1994، مرحلۀ گروهی - ورزشگاه نوکمپ

تماشاگر: 114273 نفر

بارسلونا 4-0 منچستریونایتد

در حالی که پیتر اشمایکل و اریک کانتونا بازی را از جایگاه تماشا می کردند، منچستریونایتد دربرابر دیدگان جمعیت خروشان نوکمپ خورد شد. مهم نیست که این 115000 نفر جمعیت در ورزشگاه بود یا کلاس بالای بازیکنان آن زمان بارسا، به هر حال نتیجۀ این بازی منجر شد تا یونایتد متوجه شود که برای بهترین شدن در اروپا، هنوز راه درازی را باید طی کند.

مدافعان و دروازه بان یونایتد در برابر نبوغ استویچکوف و روماریو در آن شب هیچ حرفی برای گفتن نداشتند. دو گل از استویچکف و گلهای روماریو و آلبرت فرر Ferrer بدین معنی بود که بالاخره بارسا توانست بر بختک و کابوس چند سالۀ خود، یونایتد غلبه کند.

---

---

لیگ قهرمانان
شانزدهم سپتامبر 1998، مرحلۀ گروهی - ورزشگاه اولدترافورد

تماشاگر: 53601 نفر

منچستریونایتد 3-3 بارسلونا

4 سال به سرعت سپری شد و هنوز هیچ یک از دو تیم نتوانست باز لیگ قهرمانان را بالای سر ببرد. هر یک از دو تیم یک بار این جام را برده بود، یونایتد در سال 1968 با سر مت بازبی و بارسلونا در همان سال 1991. یونایتد در انگلیس به حکمران بلامنازع تبدیل شده بود، ولی هنوز نتوانسته بود این حکمرانی را در اروپا نیز ثابت کند و در نیمه نهایی و یک چهارم نهایی دو سال گذشتۀ این رقابتها شکست خورده بود. در حالیکه در دور گروهی با بایرن مونیخ و البته مجددا با بارسلونا همگروه شده بودند، اکنون زمان این رسیده بود که یونایتد نشان دهد که می تواند بهترین بهترینها باشد.

از سوی دیگر بارسا در سه سال تا 1998 موفق نشده بود لیگ اسپانیا را ببرد. و فصل قبل لیگ قهرمانان نیز با دوم شدن در لیگ به این مسابقات راه یافتند، ولی در نهایت ناباوری و کاملا ناامید کننده، فصل قبل را در دور گروهی، در گروهی که پی اس وی، دیناموکیف و نیوکاسل حضور داشتند، آخر شده بودند و حذف شده بودند. آنها در این فصل انگیزۀ زیادی برای اثبات خود داشتند.

این نبرد گروهی بین این دو تیم، یکی از خاطره انگیز ترین و به یاد ماندنی ترین نبردهای دو تیم را رقم زد. پل اسکولز و رایان گیگز در اوایل بازی، به فاصلۀ 3 دقیقه از یک دیگر دو گل به ثمر رساندند. و پس از آن زوج برزیلی سونی اندرسون و جیووانی (پنالتی) کار را برای بارسا به تساوی کشاندند. دیوید بکام با ضربات خاص خودش بار دیگر یونایتد را پیش انداخت ولی باز هم پنالتی دقیقه 71 لوئیز انریکه بود که یک امتیاز را برای بارسا به ارمغان آورد. (مترجم: از اون موقع ها هم برا بارسا پنالتی میگرفتن پس :D)

یک بازی پایاپای از دو تیم که هر دو شانس پیروزی داشتند. بازی ای که بسیار جذاب بود، و هنوز که هنوز است تا این تاریخ، یکی از بازیهای مورد علاقۀ من در اولدترافورد بوده است.

---

---

لیگ قهرمانان بیست و پنجم نوامبر 1998، مرحلۀ گروهی - ورزشگاه نوکمپ

تماشاگر: 67648 نفر

بارسلونا 3-3 منچستریونایتد

برای این بازی، همان توضیح بازی قبل را نگاه کنید! دو تیم به طرز معجزه آسایی همان کارهای مشابه بازی قبل را دو ماه بعد انجام دادند.

یک بازی پایاپای دیگر، که هر یک از دو تیم توانایی برد را داشت. و برای یک پریود از نیمۀ دوم، من در چند صحنه واقعا فکر کردم که یونایتد به گل پیروزی رسیده است. یک بازی درخشان و پایاپای با خط حملۀ بارسا در نوک حمله از جانب یورک و کول، کاملا خاطرۀ تلخ دیدار گذشتۀ یونایتد در نوکمپ را از ذهنها شست. در حالی که بارسا حملات یونایتد را با برترین بازیکن آن روزهای کرۀ خاکی، یعنی ریوالدو پاسخ می داد.

این بار این اول بارسا بود که پیش افتاد، با گلزنی اندرسون، و با توجه به اینکه این گل در دوقیقه ابتدایی بازی به ثمر رسید، هواداران یونایتد واهمه داشتند که مبادا دو باره نتیجۀ سال 94 تکرار شود. ولی همکاری مثال زدنی دوایت یورک و اندی کول، موجب شد یورک دو بار و کول یک بار گلزنی کنند و بارسا دو بار از حریف عقب بیفتد، در حالی که ریوالدو هر دوبار بازی را به تساوی کشاند. و در اواخر بازی نیز یک بار تیر دروازۀ یونایتد را به لرزه درآورد.

این دو تساوی به یونایتد کمک کرد که بارسا را در دور گروهی پشت سر بگذارد و پشت سر بایرن به دور بعد صعود کند و راهش را تا قهرمانی معروف و سه گانۀ به یادماندنی شان ادامه دهند. و جام را در فینال بالای سر ببرند. جام را در فینال... در نوکمپ بالای سر ببرند.

---

---

لیگ قهرمانان بیست و سوم آپریل 2008، مرحلۀ نیمه نهایی - ورزشگاه نوکمپ

تماشاگر: 95949 نفر

بارسلونا 0-0 منچستریونایتد

این مسابقه برای من یک مسابقۀ ویژه بود چرا که اولین بار بود در نیوکمپ حاضر می شدم. مانند بسیاری دیگر از هواداران یونایتد که تا به حال این زمین را در روز بازی ندیده بودند، من نیز غرق جو شده بودم. خیابانهای خارج ورزشگاه مملو از رنگهای بارسا بودند و ورزشگاه زیبایشان جلوۀ زیبایی داشت. به محض ورود میشد درک کرد که چرا بازیکنان حریفان، این مکان را مرعوب و وحشتناک می خوانند.

بارسلونا موفق شده بود دومین جام اروپایشان در لیگ قهرمانان را دو فصل قبل در فینال برابر آرسنال به دست بیاورد و این اولین بار بود که هر دوی این تیمها با هم مدعی اصلی قهرمانی این رقابت محسوب می شدند. با نگاهی به تیمها، انتخاب برنده از دو بین دو تیم سخت بود: هر دو تیم در بین جامهای داخلی و نیز در قارۀ اروپا گرد و خاک حسابی به پا کرده بودند. ولی برای اکثر مردم، این تقابل مسی-رونالدو بود. ولی متأسفانه مسی در این بازی کاملا آماده نبود.

رونالدو فرصت داشت تا خود را به منتقدینش ثابت کند: در دومین دقیقۀ بازی یک پنالتی به دست آورد ولی در بین نیشخند و طعنۀ هواداران بارسا، توپ را از بالای دروازه به بیرون فرستاد. تنها چند دقیقۀ بعد، یک درخواست واضح پنالتی دیگر از جانب داور مورد قبول واقع نشد. پس از این طوفان ابتدایی یونایتد، بارسا سوار بازی شد و در مقطعهایی تا نزدیکیهای به ثمر رساندن گل نیز پیش رفت. نمایش خوبی از جانب یونایتد نبود، ولی نتیجۀ تساوی در نوکمپ نتیجه ای قابل قبول محسوب می شد. بدترین مسابقۀ بین این دو تیم تا به اینجای کار بود (از نظر جذابیت).

---

---

لیگ قهرمانان بیست و نهم آپریل 2008، مرحلۀ نیمه نهایی - ورزشگاه اولدترافورد

تماشاگر: 75061 نفر

منچستریونایتد 1-0 بارسلونا

یک جو شوک برانگیز و برق آسا در اولدترافورد، موجب شده بود تا شبی اروپایی به یاد ماندنی در اولدترافورد رقم بخورد. بارسا به عنوان تیم دارای شانس بیشتر وارد میدان شد، با علم بر این که اگر یک گل به ثمر برسانند، کار برای آنها بسیار آسان خواهد شد.

با درجۀ اهمیتی که آن بازی داشت و ضمن اینکه آن سال، پنجاهمین سالگرد سانحۀ هوایی مونیخ بود، فشار در ورزشگاه وحشتناک بود. و گویی برای غلبه بر این جو به معجزه نیاز بود. و این پل اسکولز بود که این معجزه را ارائه کرد. با اینکار محرومیتش از فینال سال 99 را که بزرگترین بازی دوران ورزشی اش بود، به فراموشی سپرد. یک شوت روی پای فوق العاده زیبا به گوشۀ دروازۀ ویکتور والدز. اکنون یک پای یونایتد در فینال بود.

بارسا در نیمۀ دوم بسیار به گشودن دروازۀ یونایتد نزدیک شد. یونایتد را عقبتر و عقبتر فرستاد و جلوتر آمد، و در 10 دقیقه پایانی آنها چند موقعیات ماورایی داشتند تا خود را به فینال برسانند. جمعیت هر لحظه بیشتر خاموش تر می شد و به ناخن جویدن ارائه میداد. و تنش و فشار اطراف زمین موج می زد. و همین که سوت پایان دمیده شد، خروش و غرش جمعیت و احساساتی که بروز می دادند بود که نشان می داد چه اتفاقی افتاده است.

---

---

لیگ قهرمانانبیست و هفتم می 2009، فینال - ورزشگاه المپیکو شهر روم

تماشاگر: 62467 نفر

منچستریونایتد 0-2 بارسلونا

از نظر شخصی یکی از ناراحت کننده ترین بازی هایی بود که من از نزدیک تماشا کردم. یک سال پس از حذف کردن بارسلونا و بردن دراماتیک چلسی در ضربات پنالتی، یونایتد اعتماد به نفس لازم را داشت تا از زمان میلان سال 1990، اولین تیمی بشود که توانسته است از جام لیگ قهرمانانش دفاع میکند. بالاخره به بازی یونایتد در برابر بارسلونا در بالاترین سطح ممکن فوتبال (فینال لیگ قهرمانان) رسیدیم.

تمامی گمانه زنی ها دوباره دربارۀ مسی در برابر رونالدو بود. ولی دو هافبک دیگر نیز با نمایشی درخشان، تأثر خود را گذاشتند، ژاوی و انیستا. متأسفانه، یونایتد نتوانست راه حلی در برابر پاسکاری های این دو هافبک پیدا کند. و بسیاری از هوادارانی که زیاد درجریان فوتبال اسپانیا نبودند، با چشم خود دیدند که چرا بارسا دوباره داشت به سوی قلۀ فوتبال جرکت می کرد.

علی رغم موقعیتهای ابتدایی برای یونایتد، بارسا به راحتی آنها را دفع کرد، یک گل عالی از اتوئو پس از ده دقیقه، و پس از آن نیز مسی یک جوک از قد کوتاهش ساخت و با سر توپ را از ادوین ون در سار عبور داد و یک یک شاهکار فوتبالی را از جانب بارسا تکمیل کرد.