تحلیل ساکرنت از بازی چلسی در برابر منچستر یونایتد
منچستر یونایتد، در حالی که با سه گل از چلسی عقب بود، با تساوی 3-3 برابر چلسی، یک بازگشت باور نکردنی ساخت.
یونایتد درحالی به استمفورد بریج آمد که سعی داشت فاصله را با همسایۀ صدر نشینشان در جدول، منچستر سیتی از بین ببرد. اما آنها با دریافت سه گل در 14 دقیقه، در کمین توپخانۀ چلسی گیر افتادند. گل به خودی جانی اونز، با گل خوان ماتا و ضربۀ سر داوید لوئیز همراه شد و به نظر می آمد که شیاطین سرخ کاملا از پا در آمده اند.
با وجود این دو اعلام ضربۀ پنالتی از سوی هاوارد وب، به وین رونی اجازه داد تا فاصله را در بیست دقیقه مانده به پایان بازی به 3-2 کاهش دهد.و پس از آن یار تعویضی، خاویر هرناندز، به کمک یک ضربۀ سر در شش دقیقه مانده به پایان بازی، یک امتیاز را برای یونایتد نجات داد.
چلسی، گری کهیل را در اولین بازیش برای چلسی در لیگ برتر، در عمق دفاع، جانشین جان تری کرده بود. و وظیفۀ او ساکت نگاه داشتن وین رونی بود که به ترکیب یونایتد بازگشته بود. تیم میهمان، با شش تغییر نسبت به بازی قبل به میدان آمده بود. من جمله اشلی یانگ که از مصدومیت بازگشته بود و همچنین مذموم ترین این تغییرات، حضور دخیا در درون دروازه بود.
نیمۀ اول یک رقابت عجیب بود: چلسی اکثراً توپ را در اختیار داشت، اما یونایتد تهدیدهای جدی تری را در حمله نشان میداد. در صحنه ای دنی ولبک مطمئن بود که روی او توسط گری کهیل خطای پنالتی انجام شده است. اما داور بازی، وب، کاملا مطمئن بود که بازیکن چلسی، توپ را زده و اعتراض بازیکنان یونایتد را نپذیرفت. حتی زمین خوردن یانگ در دقایقی قبل از ولبک نیز روی وب تأثیر نگذاشت و او را متقاعد نکرد که روی ولبک پنالتی اعلام کند.
چلسی نه دقیقه پیش از سوت نیمه اول، جلو افتاد. استوریج از صد اورا گذشت و پاس تند و تیز او پس از برخورد به اونز، کمانه کرد و وارد دروازه شد. به سختی میشد گفت که چلسی شایستۀ این برتری بود، اما آنها با یک حمله داشتند این برتری را دوبرابر می کردند. جایی که لحظاتی بعد، ضربۀ استوریج به کف دستان دخیا برخورد کرد.
سر الکس فرگوسن، تیمش را برای نیمۀ دوم زود به میدان فرستاد، و به وضوح مشتاق بود که یک بازگشت سریع ایجاد کند. اما ظرف 5 دقیقه، آنها خودشان را با نتیجۀ 3-0 عقب افتاده دیدند.
ماتا اول گل را به ثمر رساند. 26 ثانیه پس از شروع نیمۀ دوم، از روی سانتر عمقی فرناندو تورس، یک والی (شوت یا ضربه سر ضرب Volley) باشکوه را از دخیا عبور داد، سپس در حالی که یونایتد هنوز از این ضربه گیج بودند، ماتا یک ضربه آزاد را فرستاد که با ضربۀ سر داوید لوئیز، پس از برخورد به فردیناند و انحراف، وارد گوشۀ بالای دروازه شد.
یونایتد هیچ گاه پا پس نکشید، و کور سوی امیدی در دقیقه 57 برای آنها پدیدار گشت. اورا توسط استوریج در محوطه متوقف شد و رونی این فرصت را پیدا کرد تا از فاصلۀ 12 یاردی و از روی نقطۀ پنالتی، فاصله را کاهش دهد. ده دقیقه بعد یک پنالتی دیگر اعلام شد. اینبار ایوانوویچ، پای ولبک را زد و باز رونی بود که نتیجه را از روی نقطۀ پنالتی 3-2 کرد.
تورس، که در ابتدای این فصل یک فرصت گل را در اولدترافورد به هدر داده بود، این بار نیز در حالی که با دخیا تک تک بود، با مکث زیاد، موقعیت اینکه کار را برای چلسی تمام کند را از دست داد و تیم میزبان بهای سنگینی پرداخت. جایی که هرناندز، به طور دراماتیکی در دقایق آخر، با ضربۀ سر خود بازی را به تساوی کشاند.
همچنان چلسی شانس این را داشت که بازی را ببرد. ماتا یک ضربه آزادِ کات دار را به گوشۀ بالای دروازه فرستاد که دخیا با یک کشش بسیار زیبا، مانع ورود توپ به دروازه شد.
نتایج نهایی جدول پیش بینی!
